being the Mayor of the city of Amsterdam from 1994 until the end of 2000. Top or Flop? Everyone sees it differently. The fact is that he is a sympathic, genial and concerned feeling person, originated from The Hague, who fell in love with Amsterdam and its residents. And he stays living here.
But is that really enough for being a good mayor of this city?
He has the responsibility for some Legal Affairs like
 - General and Legal Affairs, Police, Communications
    and the Fire Brigade of the city of Amsterdam.
 - International Relations, four and five May-committee.
 - For the Inner City Amsterdam: her General Affairs.
He is chairman of the ROA (Regionaal Overleg orgaan Amsterdam), the City Council (no voting rights) and the College of B&W (college of Mayor and Aldermen, with voting rights). He is head of police and responsible for maintaining public order, and in nothing less than the entire city of Amsterdam.

What has happened all during his term of office as
mayor (1994-2000) with the city of Amsterdam?

• heavily increasing of commercial activities in the monumental Inner City Amsterdam. For more . .
• several tough police actions during the Eurotop.
• the necessary protection of all those activities makes it that there is little police power left for the rest of the year 2000 for the city of Amsterdam.
• sell out and become meagre of the Amsterdam Cabletelevision and Cableinternet. For more . .
• disappearing of the personal service touch of the Amsterdam Energy Company. For more . .
• fraud and corruption in virtually all Amsterdam city services, including management. For more . .
• the constant hiding of relevant information by high city officials and sometimes even aldermen towards the city council and those concerned.
• an ailing public transportation system where the aspects of safety recently turned out to exist only of a sort of Dutchman's anchor. For more . .
• a slowly developed taxi monopoly which is now showing some agressive maffia type of tricks.
• a poor functioning transportation system for the less abled called the Amsterdam Stadsmobiel.
• a failed drugs policy: the sweaping, or "not in front my own door, so move up to the neighbours".
• creation of finishing spots on the Theemsweg: was meant to give addicted prostitutes a more safe workplace, but this type of service is now mainly done by transvestites, illegals and some minors.
• and at the last moment a partly fenced off and entrance charging Museumplein for a poor and commercial something called X-mas market.
• Almost immediately after he left office a report turned up. Written in 1998 by the Fire Department under his accountability, about critical dangers among many Amsterdam horeca places. Now it turns out that the three departments Environment, Building inspection and Fire brigade are working for years with conflicting regulations. I.e. outside doors have to swing open to the inside for noise pollution regulations while the fire department want them to turn outwards.
  This is actually even a nationwide problem.

zijnde de Burgemeester van Amsterdam van 1994 tot eind 2000. Top of Flop? Iedereen kijkt er anders tegen aan. Feit is dat hij een sympathieke, joviale en een zeer betrokken voelende geboren Hagenees is die veel van Amsterdam en zijn bewoners is gaan leren houden. En hij blijft hier ook wonen.
Maar of dat ook genoeg is om een goed burgemeester te zijn?
Hij heeft verantwoording voor bestuurlijke zaken zoals
 - Algemeen Bestuur en Juridische Zaken, Politie,
    Communicatie, Brandweer van de stad Amsterdam.
 - Internationale Contacten, vier en vijf Mei-comité.
 - Voor de Amsterdamse binnenstad: Algemene Zaken.
Hij is voorzitter van ROA (Regionaal Overleg orgaan Amsterdam), van de Amsterdamse Gemeenteraad (zonder stemrecht) en van het College van B&W (met stemrecht). Hij is korpsbeheerder en verantwoordelijk voor de handhaving van de openbare orde in de gehele Amsterdamse stad.

Wat is er nu gedurende zijn ambtsperiode (1994-2000)
als eerste burger allemaal gebeurd met Amsterdam?

• forse uitbreiding commerciele activiteiten in de Binnenstad van Amsterdam. Voor meer . .
• wat hard politie optreden tijdens de Eurotop.
• door de noodzakelijke bescherming van al die aktiviteiten is er weinig agentkracht over voor de rest van het jaar 2000 voor heel Amsterdam.
• verkoop en verschraling van Amsterdams Kabeltelevisie en Kabelinternet. Voor meer . .
• het verdwijnen van de persoonlijke benadering van het Energiebedrijf Nuon. Voor meer . .
• fraude en corruptie in vrijwel alle gemeentelijke diensten, inclusief management. Voor meer . .
• het telkens weer achterhouden van relevante informatie door hoge gemeenteambtenaren en zelfs wethouders aan raad en geïnteresseerden.
• een kwakkelend openbaar vervoersbedrijf waarbij het veiligheids-aspect gezien wordt als een soort van Dutchman's anchor. Voor meer . .
• een langzaam ontwikkeld taximonopolie die nu toch flink wat maffia-achtige streken laat zien.
• een slecht functionerend vervoer voor minder validen genaamd Amsterdam Stadsmobiel.
• een falend drugsbeleid: het vegen, oftewel "niet voor mijn eigen deur, rot op naar de buren".
• afwerkplekken op de Theemsweg: was bedoeld om verslaafde prostituees een werkplek te geven, maar deze dienstverlening wordt nu uitgevoerd door travestieten, illegalen en wat minderjarigen.
• en op de valreep nog een deels afgerasterd en entree heffend Museumplein voor een zwak en commercieel soort iets genaamd kerstmarkt.
• Vrijwel direkt na zijn ambsperiode kwam er een onder zijn verantwoordelijkheid opgesteld rapport uit 1998 van de brandweer boven tafel waarin veel acute risicozaken onder de horeca in Amsterdam. Nu blijkt dat de drie diensten Milieu, Bouwinspektie en Brandweer al jarenlang met tegenstrijdige voorschriften werken. Zo moeten bijvoorbeeld alle buiten-deuren vanwege geluidsoverlast naar binnen draaien en volgens de brandpreventie naar buiten openslaan.
  Dit is trouwens zelfs een landelijk probleem.

A half year before fulfilling his second term in office he quitted. His reason was to take it easy because of his health problems. Because of this there was no possibility for a chózen mayor, wanted by the city councillors and citizens (Patijn himself was against it). The successor Job Cohen (again a member of the PVDA political party)was appoint by Koninklijk Besluit (the queen). Days after the inauguration of the new mayor, Patijn decided to put his energy into being the vice chairman of the PVDA party. After a short time he had to renounce this position because of his health problems.
A wise lesson: never challenge your health!

Een half jaar voor zijn 2e volledige ambsperiode nam hij ontslag. Als reden gaf hij op om het rustiger aan te gaan doen, dit vanwege zijn gezondheidsproblemen. Hierdoor ging een mogelijke, door gemeenteraad en burgers gewenste (Patijn zelf was tegen), gekózen burgemeester niet door en werd Job Cohen (wederom een PVDA-er) bij Koninklijk Besluit als opvolger benoemd. Daags na de installatie van de nieuwe burgemeester gaf Patijn te kennen zijn energie te stoppen in het vice-voorzitterschap van de PVDA. Korte tijd later moest hij hiervan afzien, wegens problemen met zijn gezondheid.
Een wijze les: daag nooit je gezondheid uit!

Schelto Patijn devoted a large part of his energy to individuals like the illegal Turkish tailor Gümus. However, those other more than 700,000 Amsterdam citizens are coming off badly, Volkskrant 21-10-00.
Some noisy fellow citizens introduced the word patijniseren because of his tough actions against the Eurotop demonstrators, with the terrace policy and recently for his come down on squatters. Our so concerned feeling mayor is always going around on his bicycle, but he still does not really know his own town: last July our charmer said to be shocked when he saw the nightly agressive junky-miseries in the Amsterdam Red Light District from behind a darkened car window, Het Parool 14-10-00.

For more info see the archives of the newspapers
Groene Amsterdammer,  the NRC,  Parool,  Ravage,
Telegraaf,  Trouw  and  Volkskrant
via zoeken (=searching) on patijn

Schelto Patijn heeft zich volledig ingezet voor individuelen (zoals de illegale turkse kleermaker Gümus), maar die andere ruim 700.000 burgers komen er toch wel bekaaid van af, Volkskrant 21-10-00.
Sommige luide stadgenoten introduceerden het woord patijniseren vanwege zijn stevige optreden tegen de Eurotop demonstranten, met het terrassenbeleid en door zijn recente aanpakken van krakers. Onze zo betrokken voelende charmeur fietst altijd door de stad, maar deze echt te kennen blijkt toch niet het geval: afgelopen juli zei onze burgemeester geschokt te zijn toen hij de agressieve junkie-ellende op de Amsterdamse Wallen 's-nachts vanuit een auto in het echt aanschouwde, Het Parool 14-10-00.

Voor meer info zie de archieven van de nieuwsbladen
Groene Amsterdammer,  het NRC,  Parool,  Ravage,
Telegraaf,  Trouw  en  Volkskrant
met behulp van  zoeken op patijn.

A mayor has no direct influence on all those type of developments above, but he sure can do alot with his way of voting, by his decrees and through his networking. Would a more no-nonsense successor like the type of New York ex-mayor Guilliani be now not more preferable over a genial, sometimes tough but many times tolerant, social concerned mayor? Will successor Job Cohen also be an amiable papper en nathouder (= just treating it with a bandage) or will he be a vigorous problem solver? Will he, being in function as possibly the last appointed mayor - public order and safety portfolio -, put all his energy into solving the direct displeasures of the citizens? Will the considerable increase of agression, filthiness, urinating in public, junk- and prostitution-nuisance as well as the wellknown slippery and smelly dogshit now finally gonna be dealt with in a successful way? Or is it gonna be that the Amsterdammers have to wait until their mayor finally will be chosen because of his campaign promises?
Time will tell.

Een burgemeester heeft geen direkte invloed op alle bovenstaande ontwikkelingen, maar kan toch erg veel bereiken met zijn stemgedrag, verordeningen en netwerken. Zou een no-nonsense opvolger van het soort van New-York ex-burgemeester Guilliani nu niet te prefereren zijn boven een joviale, soms hard, vaak tolerante, sociaal betrokken Eerste Burger? Zal opvolger Job Cohen ook een aimabele papper en nathouder zijn of zal hij scoren als een doortastende probleemoplosser? Zal hij als mogelijk laatste benoemde burgemeester - portefeuille openbare orde en veiligheid - zich met al zijn inspanning gaan richten op de direkte ongenoegens van de burgers? Zullen de sterke toename van agressiviteit, vervuiling, wildplassen, junk- en tippel-overlast en de overbekende hondekak nu uiteindelijk met sukses worden aangepakt? Of zullen de Amsterdammers moeten wachten totdat de Eerste Burger van Amsterdam vanwege allerlei campagnebeloften gekozen zal gaan worden?
De tijd zal het leren.

He says that he put his energy into "holding it together". On that way clearly not chosing for strong measures to bring back public safety in the town for the Amsterdam citizens and visitors to more acceptable proportions.
Is Amsterdam than that unsafe? Ask that the Amsterdammers, daytrippers and foreign tourists who have been hassled, pickpocked, robbed andor worse in this City of Tolerance. Several times by really scary ways: unneccesary extreme violence, knife stabbings and gun threads. But we keep it calling "petit-crime", done by some rascals. It is simply too much for the Dutch to permanently keep the junkies, dealers, rovers, thieves of dangerous idiots away from places used by many tourists like trains, platforms, lockers, trams, shopping streets and our tourist attraction the Red Light District. The ceasing east-European borders and the non-effective deportation of illegals makes the pressure going up in the innercity. The east-European underworld has now discovered Amsterdam too, judging by the increase of the number of public payments coming from that corner.
Sadly this all is only "hold together".

Hij zegt zelf zijn energie te steken in "het bij elkaar houden", daarmee duidelijk niet kiezend voor stevige maatregelen om de veiligheid van Amsterdammers en bezoekers terug te brengen naar acceptabele proporties.
Is Amsterdam dan onveilig? Vraag dat de Amsterdammers, dagjesmensen en toeristen die in de Binnenstad zijn lastig gevallen, gerold, beroofd enof erger in de Stad der Tolerantie. En vaak op enge manieren: onnodig bruut geweld, messteken en pistoolbedreigingen. Maar we blijven het "kleine criminaliteit" noemen, gepleegd door enkele boefjes. Het is eenvoudigweg teveel voor ons Nederlanders om junkies, dealers, zwervers, dieven of gevaarlijke gekken permanent te weren van door toeristen overspoelde plekken zoals treinen, perrons, kluisjes, trams, winkelstraten en onze trekpleister de Wallen. Het wegvallen van de oost-Europese grenzen en het niet adequaat uitzetten van illegalen doen de druk in de binnenstad toenemen. Ook de oost-Europese onderwereld heeft nu Amsterdam ontdekt getuige het toenemend aantal openbare afrekeningen vanuit die hoek.
Helaas wordt dit alles slechts "bij elkaar gehouden".

Job Cohen has been asked to be chairman of the National Comité European Year for less-abled people in 2004. Partly because it also effects him in his daily life because his wife is in a wheelchair. And that makes him more qualified for the job? He is not able to enjoy together with his wife the recently renovated Dam square, because of the wheelchair unfriendly damkeitjes (roundheaded cobbles). And that in a city where he himself is the mayor.

Job Cohen is gevraagd voorzitter te worden van het Nationaal Comité Europees Jaar van mensen met een handicap in 2004. Een van de redenen is dat hij er in zijn dagelijkse leven mee heeft te maken: zijn vrouw is aan een rolstoel gekluisterd. Of dat hij daardoor ervoor geschikt is? Zelf kan hij niet samen met zijn vrouw genieten van het pas opgeknapte Damplein in de stad waarvan hijzelf burgemeester is. Dit vanwege de rolstoel-onvriendelijke damkeitjes.

In de early 60's, a young generation of Amsterdammers, the so-called Pleiners (arty Puch riders who hung out around the Leidseplein) and Dijkers (working class moped riders who favored leather jackets and hung out around the Nieuwendijk neighborhood) united under a mutual distrust of authority to form the Nozem, Nederlands Onderdaan Zonder Enig Moraal (Dutch Subjects Without Any Morals).

Begin jaren '60 vonden de Amsterdamse jongeren genaamd Pleiners (artistiekelingen met puch die de Leidseplein-buurt als ontmoetingsplek uitkozen) en Dijkers (de wat minder geschoolden in leren jasjes op buikschuivers rondhangend in de Nieuwendijk-buurt), elkaar midden zestiger jaren (beiden hekel aan gezags-uniformen) en werden aangeduid als Nozem, Nederlands Onderdaan Zonder Enig Moraal.

One of them, who had been a Pleiner, was the Dutch founder of the "Opposition" (opposed to the commercial addiction) Robert Jasper Grootveld, also known as the anti-smoke Sorcerer, from his actions against tobacco promotion. He kept chain smoking and his "protest against cancer" was not a visionary one, but just a random action against multinationals. On the Amsterdam's Spui, stands a small bronze statue by Carel Kneulman ironically called 't Lievertje (the little rascal) that was placed by Hunter, a cigarette manufacturer, as a gift to the city of Amsterdam. Here, Grootveld organized gatherings, establishing the statue as the symbol of Amsterdam's counter culture of the 60's and 70's.

Een van hen, uit de pleiners-hoek, was de Nederlandse grondlegger van de "tegen partij" (tegen de commerciele verslaving) Robert Jasper Grootveld, ook wel de "anti-rookmagiër" genoemd door zijn akties tegen tabaksreklame. Zelf bleef hij kettingroker en zijn "protest tegen kanker" was geen vooruitziende blik, maar slechts een willekeurig gekozen actie tegen multinationals. Op het Amsterdamse Spui bij 't Lievertje, een bronzen beeldje van kunstenaar Carel Kneulman dat werd geplaatst door sigarettenfabrikant Hunter als cadeautje aan de stad Amsterdam, begon hij bijeenkomsten te organiseren, hiermee het beeldje als Amsterdams symbool vastleggend voor de tegen-cultuur van de jaren 60 en 70.

Through Grootveld and anarchist Roel van Duijn came the protest group Provo (for provoke) into being in 1965. A newspaper was also published. They orginized protests against the marriage of Princess Beatrix and the German Claus von Amsberg. Bernhard de Vries was the first to throw a smoke-bomb during the wedding, which toke place on the 10th of March 1966. Several months later, the Provo's won a seat in the Amsterdam Municipal Government, represented by none other than Bernhard de Vries. Less than a year later, he turned his seat over to Luud Schimmelpennink, who had a number of ideas he called the White plans. The most famous of which is the White Bicycle Plan. However, none of them were ever successful.

Door Grootveld en anarchist Roel van Duyn kwam de aktiegroep Provo (van provoceren) tot stand in 1965, welke een eigen krant uitgaven. Ze voerden onder andere aktie tegen het huwelijk van prinses Beatrix en de Duitse Claus von Amsberg. Zo gooide Bernhard de Vries (als eerste) een rookbom tijdens dit huwelijk op 10 maart 1966. Een paar maanden later wonnen de Provo's een zetel in de Amsterdamse gemeenteraad die werd bezet door dezelfde De Vries. Nog geen jaar later stond hij hem aan Luud Schimmelpennink af die allerlei ideeen had en die enkele van zijn zogenoemde Witte plannen wilde gaan uitvoeren, waarvan het Witte Fietsenplan de meest bekende is. Ze waren echter geen van allen een succes.

The Provo's are anarchists in their use of resistance, they're very imaginative and have practical ideas. This is shown by their creatief slogans:  Een fiets is iets maar bijna niets  and  Lieve revolutie - liever evolutie .  See archive Rudolf de Jong.
(translated: a bike is something but almost nothing resp. dear revolution - better evolution).

De Provo's zijn anarchisten in hun gebruik van weerstand. Ze hebben veel verbeeldingskracht en praktische ideeen, duidelijk tot uitdrukking komend in hun creatieve slogans:
  Een fiets is iets maar bijna niets.
  Lieve revolutie - liever evolutie.
zie archief Rudolf de Jong

The Provos disbanded in May 1967. They felt that their playful actions had obtained their goals. Three years later, ex-Provos established a brand new party call the Orange Free State, complete with a shadow government and departments, and with "residents" who called themselves Kabouters (Elves). They were participating in Amsterdam elections and won 5 out of the 45 seats.

In mei 1967 werd Provo opgeheven. Ze vonden dat hun ludieke acties hun doel hadden bereikt. Drie jaar later werd door ex-provo's een geheel eigen Oranjevrijstaat opgericht. Compleet met een schaduwregering en departementen, en met "bewoners" die zich Kabouters noemden. Ze deden mee aan de Amsterdamse gemeente verkiezingen en wonnen 5 van de 45 zetels.

The year 1965 is also called the Provo-year. With white as the color of innocense and as the provocation color, all kind of playful white plans are thought out: White Philosophy (abolish labour), White Canals, White Chimneys (against air pollution), White Children plan (free childcare and against close family life), White Victim plan (the perpetrator of a fatal accident has to outline its victim with white paint on the road), White Wife plan (free medical care for women), White Chicken plan (meant as a joke, against the hard actions by the police, the "blue chicken"), White Bicycle plan, White Car plan and, recently, once more a White Bicycleplan. Just about the same time provo member Roel van Duyn writes a thorough manual for provoos, strikingly entitled  the white danger.

Het jaar 1965 wordt wel het Provo-jaar genoemd. Met wit als kleur van de onschuld en als aktiekleur worden er allerlei ludieke witte plannen uitgedacht: Witte Filosofie (afschaffing van werk), Witte Grachten, Witte Schoorstenen (schone lucht), Witte Kinderplan (gratis crèches en tegen het gezinsdenken), Witte Slachtofferplan (de veroorzaker van een fataal ongeluk moet het slachtoffer met witte verf omlijnen op het wegdek), Witte Wijvenplan (kosteloze medische zorg voor vrouwen), Witte Kippenplan (als grap bedoeld, tegen het harde optreden van de politie, de "blauwe kippen"), Witte Fietsenplan, de WitKarren en, recentelijk, wederom een Witte Fietsenplan. Tegelijkertijd schrijft het provolid Roel van Duyn een gedegen handboek voor provoos, treffend getiteld  het witte gevaar.

Just before the wedding of crown princess Beatrix and her lover Claus in 1966, Provo spreads white rumours such as feeding sugarcubes with lsd to police horses

Zo verspreidt Provo vlak voor het huwelijk van Beatrix en Claus in 1966 witte geruchten, oa dat ze suikerklontjes met lsd aan de politiepaarden zouden gaan voeren.

In 1967 Luud Schimmelpennink of the Provo party is elected in the Amsterdam City Council. He presents immediately his first White Bicycle plan to the city council. Goal: about two thousand white bicycles driving around in the Amsterdam innercity. But without success.

In 1967 wordt Luud Schimmelpennink van de Provo partij in de Amsterdamse gemeenteraad gekozen. Hij presenteert meteen zijn eerste Witte Fietsen plan aan de raad. Doel: zo'n tweeduizend witte fietsen rondrijdend in de Amsterdamse binnenstad. Echter zonder succes.

A year later he comes wit the Witkar: a similar transportation plan, now in the round shape of an electric powered car, looking like a driving telephone booth. Meant as communal local short transportation going from one station to another. This project gets the necessary approval from the city council and it starts as a pilot project. However, the project finally ends in 1988.

Een jaar later komt hij met de Witkar: eenzelfde vervoersplan, maar dan in de ronde vorm van een electrisch aangedreven auto, lijkend op een rijdende telefooncel. Als collectief lokaal kort vervoer van het ene station naar het andere. Dit project krijgt wél de goedkeuring van de raad, wordt als pilot opgezet maar uiteindelijk in 1988 toch gestopt.

The Amsterdam public transportation department GVB begins in September 1999, together with Luud Schimmelpennink, again on a White Bicycle-project. As a start with five unmanned depots and about 250 bicycles. There is no bicycle-rental, but provides just transportation from one depot to the other. Just as with the previous witkar. This experiment too proves not to be succesful and early 2002 it stops.

Het Amsterdams vervoers bedrijf GVB start in september 1999 samen met Luud Schimmelpennink wederom een Witte Fietsen-project, te beginnen met vijf onbemande depots en zo'n 250 fietsen. Het is geen fietsverhuur, maar voorziet enkel in vervoer van het ene depot naar het andere. Net als bij de eerdere witkar. Ook dit experiment blijkt in de praktijk niet te werken en wordt begin 2002 afgeblazen.